Bu bir veda yazısı değildir.
Ölüm yaşamak kelimesinin tamamlayan onu anlamlı kılan yegane
olgudur. Hayat belki de bir gün öleceğimiz ya da öleceğimizi bildiğimiz için
kıymetlidir. Başka bir deyişle bireysel olarak hayatımızı kıymetli kılan bir
gün öleceğimizi bilmemizdir.
Lakin hayatın (hayatımızın) toplumsal açıdan da anlamı ve
kıymeti vardır. Bu kıymeti ise içinde yaşadığımız toplum/topluluk için
yaptıklarımız, ona kattıklarımız ve ürettiğimiz değerlerdir. Bir bireyi bir
topluluk için kıymetli kılan yegane şey o bireyin topluluk için yaptıkları ve
yapmaya çalıştıklarıdır.
Celal’i toprağa vereli 2 gün oldu ve ben tüm duygularımda,
acımdan ve yoksunluğumdan arınarak yazmaya çalışıyorum. Ne kadar üzgün
olduğumu, ne kadar yoksun olduğumu yada daha şimdiden ne kadar özlediğimi
anlatmak değil derdim. Bütün bunlar içimde yaşadığım sadece bana ait şeyler.
Benim amacım bir kez daha balıkçı ortakları, resmi balıkçılık otoritesi, sivil
toplum paydaşları ve yoldaşları için Celal’den bize kalan mirası ve onun gidişi
ile başta kooperatif ortakları olmak üzere
Celal’siz bir dönemim
sorumluluklarını hatırlatmaktır.
Tuzlayı bilen bilir. Tarihi bostanlara ve balıkçılıga
datanan kelimenin gerçek anlamı ile küçük ölçekli bir tarım kasabası idi.
Bostanları turizm, sanayileşme ve kentleşme baskısı altında yok olmuş elde (
neredeyse ) bir tek balıkçılık kalmıştır. Balıkçılık ise esasen bu yazının
konusu olmayan nedenlerle tüm ülkede olduğu gibi bir çöküşe doğru gitmektedir.
Diğer bölgelerde olduğu gibi Tuzla’da da küçük ölçekli balıkçı sayısı her yıl
biraz daha azalmaktadır.
İşte Tuzla’nın da Celal’in de kaybının önemi de tam bu noktada
ortaya çıkmaktadır. Tuzla Geleneksel Balıkçılığın çöküşüne karşı mücadelenin
siperlerinden birisi olmaya aday elimizde kalan nadir kasabalardandır. Balıkçı
sayısı azalsa da denizden çıkarttığı ürün miktarı düşse de Tuzla hala
balıkçılıkla anılmaktadır.
Celal’in (arkadaşım ve kardeşim olarak) kaybının etkisi
ailesi ve arkadaşlarında yarattığı derin üzüntünün dışında ve belki de ondan da
önemli olarak tam da bu nokta da olacaktır. Eğer bizler onu, bu güne kadar
gösterdiği çabayı ve yarınlara dair umutlarını kavrar ve sahip çıkarsak onun Celal’i bir kayıp olmaktan çıkarır rahmetli
Atakan ağabey ile birlikte hem Tuzlanın hem de kooperatifin tarihine yazar
sonsuza kadar unutulmamasını sağlarız.
Yazıya başlarken bu bir veda yazısı değil demiştim.
Ben Celal’e veda etmemenin onu aramızda yaşatmanın mümkün olduğuna inanıyorum. Tuzla’nın
balıkçıları birliklerini geliştirerek devam ettirirlerse, onun emanetlerine
(ailesi başta olmak üzere) sahip çıkarlarsa, Tuzla Su Ürünleri kooperatifini,
Tuzla Balıkçı Barınağını ve Tuzla balıkçılığını yaşatmaya devam ederlerse Celal
bize biz Celal’e veda etmiş olmayacağız.
O kendisine has gülümsemesi ile bizi seyrediyor olacak
Sevgiyle
Saygıyla
Özlemle
